മഴ പെയ്യുന്നു

ജാലകത്തിന്റെ                      

വെളുത്ത കണ്ണുകളിലൂടെ

ഒര മഴ പെയ്തിറങ്ങുന്നു.

നരച്ച ആകാശവിസ്മയങ്ങളുടെ

വേനല്‍ വിടവുകളിലൂടെ

മഴ അലിഞ്ഞിറങ്ങുന്നു.

യാത്രയുടെ ഏകാന്തതയില്‍

മറന്നു പോയൊരു ഗസലിന്റെ

ഈണം വൃഥാ കാതോര്‍ക്കുമ്പോള്‍

മഴ പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു.

വര്‍ഷങ്ങളുടെ വെയിലും മഞ്ഞും

ഇടകലര്‍ന്ന വഴിയിലൂടെ

തിരികെ വരാത്ത ദിവസങ്ങളുടെ

നനഞ്ഞ ചിറകുകളില്‍

മഴ,നിരാശ കൊണ്ടു കുതിരുന്നു.

കാലം,നിഷ്ക്കരുണം

ഊതിക്കെടുത്തിയ

കൌമാരത്തിന്റെ വസന്തം തേടി

മഴ തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നു.

പിറവിയെടുക്കാനാവാത്ത

കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ

ഹൃദയത്തില്‍ തൊട്ടുണര്‍ത്തി

സ്നേഹം പോലെ

മഴ ഇല്ലാതാവുന്നു.

എങ്കിലും

ഒന്നിനുമല്ലാതെ

എന്തിനെന്നറിയാതെ

ഒരു നനഞ്ഞ ചിത്രം പോലെ

ഇപ്പോഴും മഴ

പെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു....