2011, ജൂലൈ 28, വ്യാഴാഴ്‌ച

നിലാവ് നനയുന്നു.


നിലാവ് നനയുന്നു.
മഴക്കാല രാത്രിയുടെ
ചിറകടിയൊച്ചക്ക് മുമ്പില്‍
നിന്നോടെന്തുരിയാടാന്‍.
ജൂണ്‍,ഒരു പഴയ
പുസ്തകത്തിലൊളിപ്പിച്ച
മയില്‍പ്പീലിക്കുരുന്നാണെന്നും
മഴ,ഒരു നനഞ്ഞ പെണ്‍കുട്ടിയുടെ
വെളുത്ത പാവാട ഞൊറിവുകളാണെന്നും
നീ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞല്ലോ...
ഇളവെയില്‍ മിന്നുന്ന നീര്‍ക്കുഴികളെയും
തല്ലിത്തിമര്‍ക്കുന്ന പാദസരങ്ങളെയും
നീയെനിക്ക് പകര്‍ന്നു തന്നു.
പിന്നെ,ചുവന്ന പൂമരച്ചില്ലകള്‍
ഇടറി വീണതും
നനഞ്ഞ കിളിക്കൂടുകള്‍
ഒഴുകിയകന്നതും
ഇതു പോലെ നനഞ്ഞ ഒരു
സന്ധ്യയുടെ കുസൃതിയായിരുന്നില്ലേ.
പായല്‍ വീണ കുളപ്പടവുകളും
മഴ ചിന്നി വീഴുന്ന താമരയിലകളും
നമുക്കന്യമായതും
ഒരു മഴയില്‍ത്തന്നെയല്ലേ..
അവസാനം,പിടയുന്ന മഴയ്ക്കും
നനയുന്ന ഇരവിനും ഇടയില്‍
നിന്റെ നനഞ്ഞ മുഖം തെളിയുമ്പോള്‍
ഞാനറിയുന്നു,
മഴ നീയായിരുന്നെന്ന്....

3 അഭിപ്രായങ്ങൾ: